Ogenschijnlijk een prachtige, blauwe dag.
We varen door de Golf van Biscaje. Kleine bruine dolfijnen springen opgewekt voor de boeg uit.
Een romantisch plaatje totdat je de stormfok in beeld krijgt. Een pittige storm in de Golf die door de aanlandige wind bekend staat om zijn 'lager wal'.
Daar wil je écht niet geraken!!!
Al vier keer ben ik benedendeks geweest omdat mijn darmen de angst niet verdragen. Scenario's blijven komen. De een nog fataler dan de ander. Het natuurgeweld doet zijn ding en waar zullen wij in godsnaam eindigen vandaag?
Dan verleg ik mijn focus naar de dolfijnen die gewoon voor de boeg uit blijven springen. Alsof er niets aan de hand is! Ze genieten van het levendige weer, van de dansende catamaran op het water. Onder tussen geven ze ons een perfect op elkaar afgestemde show.
Bewust blijf ik naar ze kijken om uit de chaos in mijn hoofd te ontsnappen. Dat doet me goed. Ik krijg er zelfs plezier. Het is bizar: die vrolijke uitbundigheid middenin een serieuze storm. Nog even en mijn angst is niet meer dan een grap!
De angst om ten onder te gaan...... daar heb je niets aan, nu hier op zee! Als we gaan..... dan gaan we.
Tijd om als een moedige tweede 'vrouw' naast de 'kapitein' te staan.
Hij is één en al alertheid. Het is duidelijk dat hij weet wat ie doet en... doet wat er gedaan moet worden. Alles aan boord is zoals het op dit moment zijn moet: stormfok, rif, positie in kaart, .....
Ik schenk ons een kop thee in en vertrouw op de kapitein. Op de storm die straks ook weer gaat liggen.
En bovenal op mezelf!
We varen door de Golf van Biscaje. Kleine bruine dolfijnen springen opgewekt voor de boeg uit.
Een romantisch plaatje totdat je de stormfok in beeld krijgt. Een pittige storm in de Golf die door de aanlandige wind bekend staat om zijn 'lager wal'.
Daar wil je écht niet geraken!!!
Al vier keer ben ik benedendeks geweest omdat mijn darmen de angst niet verdragen. Scenario's blijven komen. De een nog fataler dan de ander. Het natuurgeweld doet zijn ding en waar zullen wij in godsnaam eindigen vandaag?
Dan verleg ik mijn focus naar de dolfijnen die gewoon voor de boeg uit blijven springen. Alsof er niets aan de hand is! Ze genieten van het levendige weer, van de dansende catamaran op het water. Onder tussen geven ze ons een perfect op elkaar afgestemde show.
Bewust blijf ik naar ze kijken om uit de chaos in mijn hoofd te ontsnappen. Dat doet me goed. Ik krijg er zelfs plezier. Het is bizar: die vrolijke uitbundigheid middenin een serieuze storm. Nog even en mijn angst is niet meer dan een grap!
Tijd om als een moedige tweede 'vrouw' naast de 'kapitein' te staan.
Hij is één en al alertheid. Het is duidelijk dat hij weet wat ie doet en... doet wat er gedaan moet worden. Alles aan boord is zoals het op dit moment zijn moet: stormfok, rif, positie in kaart, .....
Ik schenk ons een kop thee in en vertrouw op de kapitein. Op de storm die straks ook weer gaat liggen.
En bovenal op mezelf!
